Zo lukt het
Als kinderen opgroeien in kansarmoede is de kans groot dat ze de ontwikkelingsmogelijkheden die ze bij geboorte meegekregen hebben onvoldoende kunnen ontwikkelen. Taalarme en/of chronisch stresserende omgevingen, problemen met het ontwikkelen van een eigen identiteit en een positief zelfbeeld, en een gebrek aan voldoende goed cognitief functionerende rolmodellen, zijn de belangrijkste oorzaken waarom kinderen in kansarmoede vaker problemen hebben in de basisschool dan kinderen die opgroeien in kansrijke omgevingen.
Het lijkt wel dat ons onderwijs geen algemeen antwoord vindt op de vraag wat deze kinderen nodig hebben. Nochtans wordt er in de scholen met een groot aantal kinderen in kansarmoede erg hard gewerkt en staan leerkrachten onder enorme druk. Er worden ook nieuwe methodes uitgeprobeerd, maar die brengen niet de verwachte positieve resultaten. Wat werkt er dan wel? Het boek Zo lukt het is het resultaat van een lange zoektocht naar wat wel werkt voor de grote groep kinderen, ook voor hen die opgroeien in kansarmoede. Het boek geeft 10 praktijktips om het onderwijs voor kinderen in kansarmoede kwalitatief en uitdagend te maken, zodat ook hun ontwikkelingsmogelijkheden zo goed mogelijk benut worden.
Deze tips blijken ook op het leren van de andere kinderen een positieve invloed te hebben.
Dit boek is een echte must-have voor elke leerkracht.
Ik ken Albert Janssens al jaren, hij is mijn mentor en een groot voorbeeld. Zijn manier van kijken naar de ontwikkeling van kinderen, is verrijkend, inspirerend en vooral opbouwend. Dit boek kon dus enkel maar inspirerend voor mij werken.
En het is ook zo. Albert Janssens focust in dit boek op kinderen in kansarmoede. Zij worden vaak omwille van hun plek van geboorte benadeeld in de ontwikkeling van andere kinderen. Neem nu enkel al het feit dat hun woordenschat tot 1/3 kleiner is dan dat van andere kinderen. Voor Albert is dit niet de aanleiding om hen minder uit te dagen. Hij gaat integendeel zoeken hoe hij deze kinderen kan uitdagen om dit stuk aan te pakken en ze verder te brengen.
Vanuit al zijn kennis over de cognitieve ontwikkeling reikt hij tal van pijnpunten aan. Maar daarnaast steekt hij ook sterk in op oplossingen die elke leerkracht tot nadenken zet en dadelijk kan toepassen.
Wanneer ik dit boek las, kon ik enkel denken dat eenzelfde redenering voor kinderen met autisme geldt. Zij hebben in hun rugzak ook belemmerende elementen zitten. Dit mag ook geen reden zijn om de lat lager te leggen. Integendeel... ze moeten net zoals andere kinderen uitgedaagd worden. Op een makkelijke manier kan je kinderen laten ontwikkelen, ipv ze verantwoordelijk te stellen voor de dingen die ze niet kunnen.
Dus, dit boek is eentje dat ik nog vaak ga lezen en ga blijven delen!
