Welk kan zie jij?
- 🧡💛 WELKE KANT ZIE JIJ?
Gisteren werd er besloten om de scholen te sluiten en geen les meer te geven.
In het kader van de pandemie, wil ik hier geen uitspraak over doen, aangezien ik veel te weinig ken over het virus, de situaties, ..... Daar reken ik op andere mensen voor.
Deze hebben besloten om de deuren te sluiten. Dus dan respecteer ik dat volkomen.
Waar ik het wel heel moeilijk mee heb, en wat ik niet respecteer, is de visie op leerlingen, hun vaardigheden en potentieel. Ik word er wat misselijk van en ik weet niet waar dit eindigt.
Voor mij bestaat er geen leerachterstand bij kinderen omwille van verschillende redenen:
- We focussen enkel maar op hun cognitieve ontwikkeling, de schoolse achterstand. Maar zijn kinderen niet veel meer dan een cognitie? Ze leren op alle andere manieren heel veel, dingen die echt niet te verwaarlozen zijn.
- Het is wel zo dat er leerstofachterstand is. De kinderen hadden misschien al wat meer tafels moeten kennen of een vervoeging van Frans. Dat laat me denken aan het feit dat we over kinderen die vb. langdurig gehospitaliseerd ook niet zeggen dat ze een leerachterstand hebben, ze hebben een leerstofachterstand. En die geraakt elke keer wel bijgewerkt.
- En wat betekent het woord achterstand? Dat betekent dat er een modelleerling bestaat waar elk kind aan moet voldoen. Door wie is deze modelleerling gemaakt? De overheid, de werkboeken, ..... Heeft niet ieder kind zijn eigen leertempo?
Bijkomend nog enkele bedenkingen:
- Al ooit gehoord van Pygmalion effect? Dat betekent dat iets zeker en vast zal gebeuren indien je er maar hard genoeg in geloofd.... dus we denken dat dit een verloren generatie wordt.... dus het zal zo wel zijn.
- Of wat doen deze berichten met het welzijn van onze kinderen: volwassenen geven hen al op. Ze zullen het moeilijk hebben, ze gaan het niet halen, ...... Ik wil dit als kind niet horen!!!!
- En wat met ouders.... horen dat je kind verloren is.... ga daar maar even mee om. Sommige ouders slaan zo in paniek dat ze thuis alles op alles zetten om bij te werken, met stress, ruzie tot gevolg..... Waardoor een kind weer een trapje naar beneden wordt getrokken.
Dus kunnen we stoppen met deze doembeelden te verspreiden? Kunnen we vertrouwen in de kracht van kinderen en hun potentieel? Kunnen we vertrouwen op leerkrachten die kinderen echt wel alle kansen gaan geven?
Ik ga daar zeker vanuit! Ik kies om positief te kijken en elk kind te zien, zoals hij nu is!! En dat is best ok, want ik weet dat elk kind er zeker zal komen, als wij in hen blijven geloven!
Maar verder heb ik ook nog andere bemerkingen.
