misdiagnose en dubbeldiagnose bij hoogdbegaafdheid
Onze slimste, meest creatieve kinderen en volwassenen worden vaak over
het hoofd gezien, verkeerd begrepen en onjuist gediagnosticeerd met een
diagnose als ADHD, OCD, ODD of autisme. Bij hoogbegaafden die
daadwerkelijk een beperking hebben worden hun talenten vaak over het
hoofd gezien. Te veel hoogbegaafde kinderen krijgen onjuiste diagnoses,
onnodige medicatie of een niet passende behandeling. Dit meervoudig
bekroonde handboek helpt zorgprofessionals en ouders te verhelderen of
het vaak eigenzinnige gedrag ten dele voortkomt uit een bepaalde
stoornis. Hierbij worden adviezen gegeven voor toepassing van deze
kennis in de praktijk. Deze tweede editie is geheel herzien, aansluitend
bij zowel de DSM-5 als de ICD-10, en is uitgebreid met hoofstukken over
verslaving, auto-immuunproblemen en leerstoornissen. Belangrijke
onderwerpen zijn hierbij: • Diagnoses die vaak bij hoogbegaafde kinderen
en volwassenen worden gesteld. • Typerende eigenschappen van
hoogbegaafde kinderen en volwassenen. • Kenmerken van gangbare
misdiagnoses. • Dubbel bijzonder zijn, bijvoorbeeld met hoogbegaafdheid
én leermoeilijkheden. • Richtlijnen om misdiagnostiek te voorkomen. •
Problemen in de ouder-kindrelatie. • Problematiek bij hoogbegaafde
volwassenen. • Het selecteren van een begeleider of zorgprofessional.
Deze druk is een vertaling van de nieuwste Amerikaanse druk en de
vertalers zijn Nederlandse experts die de informatie hebben omgezet naar
de Nederlandse situatie.
