Zelfbepalend gedrag bij meisjes met autisme
Is jouw dochter zelfstandig of zelfbepalend?
Ouders van meisjes met autisme zitten met veel twijfels. Wat ze lezen in boeken of de criteria van de DSM 5 komen vaak niet overeen met wat ze bij hun dochter merken. Ze zien vaak een zeer zelfstandig meisje, dat de leiding durft te nemen ipv een niet-sociaal, schuchter meisje.
Tot de leeftijd van 10 jaar staan ze op school gekend als zeer behulpzaam, sociaal, plichtsbewust, … Ze willen alles zo goed mogelijk doen, iedereen pleasen, … en ze slagen hier ook geweldig goed in. De leerkrachten geven aan dat ze een heel klas met dergelijke meisjes willen.
Vanaf de leeftijd van 11 jaar zien we vaak om ommekeer. Niet dadelijk op school, maar zeker en vast thuis. Het zelfstandige meisje wordt plots een zeer zelfbepalend meisje. Alles moet verlopen zoals ze wil of het wordt een regelrechte hel: roepen, vernielen, agressie, ….
Ze geeft op deze momenten aan dat niemand haar wil, dat ze er beter niet meer kan zijn, … En wat frappant is, is dat het hier vaak gaat over kleine dingen die haar niet aanstaan. ‘Wil je je sokken even opruimen’, ‘neen, nu kan je geen ijsje eten’, ‘een broertje dat net iets te laat uit haar zicht verdwijnt’, ….
Deze hoogfunctionerende meisjes met autisme laten hun huisgenoten op de toppen van hun tenen lopen. Zij zullen bepalen hoe het thuis zal verlopen, wie wat mag doen en nog ook wanneer.
Wat we op deze momenten merken is dat ouders, zich ontzettend hard aanpassen. En dit is normaal, want de uitbarstingen zijn uitputtend, zowel voor het meisje als voor de rest van het gezin.
We weten dat dit systeem heel gekend is bij meisjes met autisme. Ze zijn gewoon dat ze de wereld via hun patronen kunnen bepalen en voorspellen. Dit hebben ze zichzelf aangeleerd. In de eenvoudige wereld van een 6 jarige, werken hun patronen perfect.
Maar wanneer ze ouder worden werken hun patronen niet langer. De vriendinnen willen niet meer zo volgzaam zijn, er worden andere verwachtingspatronen gesteld vanuit school, maar ook vanuit de ouders, …. Ze voelen dat ze minder grip krijgen op de wereld rondom hen.
Maar dat maakt hen onzeker, omdat ze de wereld niet volkomen begrijpen en het gevoel hebben dat de wereld hen niet begrijpt. Om terug vat te krijgen op hun leven worden ze bepalender en rigider. Ze houden vast aan alle mogelijke ideeën om voorspelbaarheid te creëren voor zichzelf, maar ze zien niet dat hun verlangens niet realistisch zijn, niet aangepast zijn aan de omgeving.
In plaats van hen te laten bepalen, is het van belang dat de omgeving terug de controle uitoefent op het leven van deze meisjes. Neen, ze mogen zeker en ze moeten zelf nog heel wat zelf bepalen, maar wel binnen de lijnen die de omgeving uittekent.
Ik vergelijk het graag met een voetbalveld. De ouders bepalen of het een groot voetbalveld is of slechts een voetbaltafel. Daarbinnen kan het meisje zelf bepalen hoe het zal voetballen.
Deze overgang verloopt best zeer geleidelijk en via veel gesprekken. Anders kan alles zeer explosief worden, en dat wens ik natuurlijk niemand toe.
Tijdens het webinar van morgen leer je:
- Waarom het moeilijk is om autisme bij meisjes te herkennen.
- Waar je kan op letten om het autisme te herkennen.
- Hoe omgaan met het autisme bij een meisje.
Schrijf je in via deze link. Of stuur deze mail door naar iemand die we met deze info kunnen helpen.
Graag tot morgen!
Adi
