Durf ik het wel zeggen?
Het opvoeden van een kind met autisme vraagt heel veel van ouders. Omwille van de andere manier van prikkelverwerking, kan de opvoeding intens verlopen. Woorden kunnen hard aankomen, fysiek geweld kan ook voorkomen, ...
Ouders proberen in deze situaties alles te doen om de rust binnen het gezin te bewaren. Dit doen ze niet alleen voor het kind met autisme, maar ook vaak voor de andere kinderen binnen het gezin en zichzelf. Hierdoor worden bepaalde verlangens naar kinderen toe niet meer uitgesproken, opmerkingen over niet aanvaardbaar gedrag worden ingeslikt of de tablet wordt langer dan gewild toegelaten.
En dit is allemaal heel normaal, omdat je als ouder ook maar de energie hebt, die je op dat moment hebt.
We merken dat het 'toelaten' om crisissen te vermijden op korte termijn helpend en noodzakelijk kan zijn. Op langere termijn zien we het omgekeerde effect. Kinderen met een autistisch denkprofiel, hebben het moeilijker om de juiste context van een situatie in te schatten. Hierdoor nemen ze het 'toelaten' als normaal, waardoor ouders op de toppen van hun tenen lopen. En ondanks alle inspanningen komt er niet meer rust in het gezin maar juist meer conflicten en agressie.
Zo zijn er situaties waar ouders bang zijn voor hun 12 jarige dochter, omdat ze zo hard uit de hoek kan komen. Hierdoor zijn ze nog voorzichtiger met wat ze zeggen en doen, maar komt de volgende uitbarsting nog harder aan.
Criterium-spin
Met deze ouders teken ik vaak een 'criterium-spin' uit, een makkelijke manier om te kijken welk effect ons gedrag heeft en wat we wensen. Hieronder werken we er eentje uit.
In een situatie heb je als ouder de mogelijkheid om te reageren en dus iets te zeggen. Of je kan kiezen om te zwijgen om erger te voorkomen.
Optie 1: Ik zwijg
Stel je voor dat je de keuze neemt om te zwijgen. Dit doe je om de lieve vrede te bewaren, zodat je kind zich goed voelt en er een sterke band kan groeien.
Optie 2: Ik zwijg niet
Wanneer je ervoor kiest om toch iets te zeggen, geef je je grenzen aan en kies je ervoor om een conflict aan te gaan. Dit wil je ten alle tijden vermijden omdat je bang bent voor een breuk met je kind.
Resultaat
Wanneer we dit schema van een afstand bekijken, zien we een ander beeld. Door niets te zeggen, proberen we de vrede te bewaren, maar op lange termijn raken we vervreemd van ons kind en hebben we weinig te zeggen. Dit leidt juist tot de situatie die we willen vermijden.
“Zwijgen leidt naar een breuk”
Wanneer we besluiten om niet te zwijgen, vergroten we de kans op conflict omdat we onze grenzen stellen. Dit kan heftig zijn, maar is noodzakelijk omdat een kind (met autisme) nog niet dezelfde kennis en vaardigheden heeft als wij als volwassenen. Op lange termijn leert het kind waar de grenzen liggen en wat de gepaste omgangsvormen zijn. Hierdoor kan het kind zich volledig ontwikkelen en groeit er een goede band binnen het gezin.
Bewuste keuze
Het is makkelijk om vanaf de zijlijn te roepen dat je niet moet zwijgen of je kind niet altijd moet helpen. Wat ik wil bereiken, is dat je je bewust wordt van dit systeem en zelf bewust kunt kiezen voor de keuze die je maakt. Op deze manier heb je als ouder meer impact op de situatie. Je kunt bijvoorbeeld aan je kind uitleggen dat je op dit moment zwijgt om de lieve vrede te bewaren.
Hulp nodig?
Het doorbreken van patronen vraagt veel kennis van het autistische denken. Gewoon je ding zeggen, brengt niet de verwachte band en rust. Het autistische brein vraagt een andere aanpak, afgestemd op hun manier van prikkelverwerking.
Heb jij behoefte aan het doorbreken van bepaalde patronen en kun je hier hulp bij gebruiken? Dan is de oudercursus "Autisme in je kind herkennen" iets voor jou. Hier leer je wat autistisch denken is en krijg je begeleiding die is aangepast aan jouw noden, zodat je er nooit alleen voor staat.
